شعر

[solmaz]

آوای مهر

و می بارد برف

و من پر لهیبم از حس این احساس نور

هزاران افتاب می سازم بر سفره این اسمان سرد و کور

بر دستهای سرد وسفید این خاک

می ریزم هزاران یاس سفید نور

و می بارد برف

قدم می نهم بر کو چه های سوت و کور

می روم در دل باغ می زدایم غم سرد را از دل خسته این خفته این باغ

می چینم هزاران دانه انار

بر تک تک شاخه های سردو خموش

می سارم هزاران لانه شید

برای کبوتران غریب و خاموش

خیسم از برف

گرمم از احساس نور

و می بارد برف

بر می خیزد ان جوشش از میان سنگریزه های چشمه

موج وار

دریا وش

می شو ید می برد

دل اشو به هایم را

و می بارد برف

سر بر می کشی

تندیس وار _ مر مر ین _ اهنگین

و تمام نی لبک های حهان می نوازد ارام و مهر بان

سر بر می کشی

انگاه که با دهای اسیمه سر سر گردانی را غو غا می کنند

و می بارد برف

صدای شادی کو دکان در رگهای گا مهایم می دوند

و اواز مهر

در گلو یم می جوشد

خیسم از بر ف

پر لهیبم از احساس نور

و می بارد برف.......