طنز (يادآوري خاطرات 4سال قبل ، تريبونهاي تبليغاتي شهر)

[hawashi]

بعد اين گشنگي ها كمي فكر نان مي كنم

همان كار هرگز نكردم همان مي كنم

براي نماينده مجلس شهر خود

همه كار خوبي به حد توان مي كنم

زاينجا به تفتان ترن از هوايي زنم

سواحل زدريا به اين زاهدان مي كنم

واز جنگل سبز وپربار گرگان زمين

به كوههاي خشكيده اينجا عيان مي كنم

به ايجاد شغل وتجارت ،كمي اقتصاد

به شهرم به حد "دبي" هم توان مي كنم

تو گفتي كه سرمايه ات را كجا خرج خواهي

بگويم هر آن را به اين زاهدان مي كنم

ولي آنچه را از دوچشمت نهان گشته بود

كمي را به تهران ،كمي اصفهان مي كنم

اگر كار بالا گرفت وكمي شانس بود

كمي تركيه يا سوئد هم روان مي كنم

قد خود خم هر وزير و وكيل

ولي راست بر مردم ناتوان مي كنم

تو گويي كه من خر سواري بلد نيستم

چو گشتم نماينده دانم كه آن مي كنم

چو اين چهار سال خدمت تمامي رسيد

وجود خودم را چو يك قهرمان مي كنم

كه دارم ‍ژياني مزايد گذارم به بورس

كه خرجش به مسكين وپير وجوان مي كنم

چو اين شعر طنزم كمي تلخ وسخت

كمي شل ترش كرده و فكر جان مي كنم


(در ضمن در آبان 1390 در ستون كارخانه نمك روزنامه زاهدان چاپ شده است)