دلنوشته سیستانی

[sistankadeh]

تو كه ني يي خورشيد خووه. ماه روزه يو شوه. استارگوسرشو رووه. غرغر زير لب شو امه دووه.
چشه تو تا وقته كه سوزونه چشه منه شرم از چشه مه مباره. چشه منه شرمنده نگه دار.
بل آسمو و زمي بيه يه. زمي و آسمو بريه. تو چش خا از مه ور مدار.
آرزو منه كه اميشه آسمون چشه تو آفتابي بشه. وا وروزه كه آسمون چش تو باروني بشيه. دگه روزه مه امه شو ميشو.

[sistankadeh]

بهار شته
هامون انوزه چشه يو خشكه
رگه بي جون نورو نمتنه جو بديه و هامون
هامون آه مكش در حسرت ني و صياد و پچو
آه مكش نيزار
وا وروزه كه كو خواجه و سوره بشه يه از غم بي ياري و بي هم نفسي. مگه مشما مله كو خواجه و خا فكر بوكنه؟
كو خواجه اشك بريز بلكه اشكه تو كاراسز بشه يه. نكنه توه دگه جو نداري؟
ببخشي ياد مه نبو كه تو بي نيزار و ني و ماهي و او جونه و تو نمونده...
چز بوگو از سيستو كه بي ايشو فقط از او اسميو مونده...

[رضا هاشمی]