چند روزی به شهر شیراز رفته بودیم.
شهری با بناها و آثار باستانی معروف و زیبا و فراوان.
جالب اینکه بسیاری از بناهای جدید این شهر اعم از منازل مسکونی و ساختمان های اداری با طرح های سنتی و باستانی به جا مانده در شیراز احداث شده بودند.
در هر مکان تاریخی به دنبال نام یا نشانه ای از سیستان باستان بودم . اما اسمی از سیستان امروز هم نبود به طوری که حتی لباس سیستانی میان لباسهای اقوام مختلف ایران که در ارگ کریم خان معرفی شده بودند وجود نداشت.
و سرانجام در تخت جمشید بر روی دیوارهای های یکی از بناهای آن مراسم هدیه آوران برای امپراطور حک شده بود که در آن زرنگیان(سیستانیان) ، سپر ،نیزه و گاو نر برای امپراطور هدیه میبردند.
در این تصویر اولین فرد از سمت راست راهنما میباشد که دست اولین فرد از گروه سیستانیان را در دست گرفته. پس از او 4 نفر سیستانی هستند که دومی سپر و نیزه در دست دارد سومی افسار گاو را دردست دارد و چهارمی در کنار گاو حرکت میکند.
با دیدن شیراز بیشتر به یاد سیستان خودم افتادم: چرا سیستانیان شکل سنتی شهر خود را حفظ نکرده اند؟ چرا لباس سیستانیان نتوانسته بود خود را نشان دهد؟ چرا آثار باستانی سیستان نتوانسته نظر مردم را جلب کند(قبل از سفر به شیراز با پیشنهاد من تصمیم به گشتن سیستان بود اما برخی دوستان مخالفت نمودند!!). چرا سیستان من در کشورم غریب است؟ چرا...
