غزل آسمان بی ستاره

[razie.h.t]

این غزل تکاپویی است تازه در اوزان فارسی . هرچند اولین بار مرحوم خلیل الله خلیلی از شاعران بزرگ افغانستان پیشگام بوده اند.
وزن این شعر برخلاف اوزان متناوب الارکان از تکرار مفاعیلن فعولن دو بار در مصراع های فرد و در مصراع های زوج 18 هجایی و به شکل مفاعیلن مفاعیلن فعولن مفاعیلن فعولن سروده شده است.
تقدیم به همه ی شما دوستداران شعر


زمین رنجور و تبدار،نگاه آسمان تار
تمام کهکشان ها پاره پاره، شب مرگ ستاره

دل شب غرق اندوه ،نگاهش سرد و بی روح
نگاهی میخکوب و بی شراره،به ره مانده دو باره

زوایای تخیل،زده درخاطرم پل
زدست یادهای بی شماره،ندارم راه چاره

به دریایی زده دل،که پیدا نیست ساحل
چه خواهد ماندازین دل برکناره؟خیالی پاره پاره

چه می شد پربگیرد؟رهی دیگربگیرد؟
برین ماتم شب بی یادواره کندیک دم نظاره؟

بخواندآیه ی نور،بنوشد جرعه ای شور؟
به سقف آسمانی بی ستاره،ببارد چون شراره


ضمن تشکر از عزیزان مشتاق نظر صاحب نظران هستم.

اما از دوستان زاهدانی جوانان دهه ی 60 و قبل دعوت می شود به وبلاگ این حقیر و خوانش مطلب کوچه . منتظرم قدم و قلم رنجه نمایید ازالآن بفرمایید


www.sokhandani.mihanblog.comhttp://www.sokhandani.mihanblog.com