احوال بی کینه

[hamid737]

احوال بی کینه

بگذارنفس بکشم در هوای بی سرانجامی
کنون کز دست تو رستم در این آهوی تنهایی
سپهرم گفت بالا شو به نزد من کمی بنشین
بگو درد دلت با من دراین اوقات شیدایی
دمی گفتم که این دوست است یا دشمن؟
چنین خواهد مرا با خود در این آغوش یلدایی
گلایه با خودم کردم در این احوال بی کینه
چگونه او شنید از من صدای درد تنهایی!
کنون که دست من روشد برای رفتن وماندن
سپهر صبح ضامن شد برای رفع تنهایی
بگفتم درد دل با او دمادم تا دم رفتن
مرا هم درد وهمراه شد در این اوقات تنهایی
نصیحت کرد درگوشم که درمانش کند در دم
که او آگه نبود ازمن دراین احوال صهبایی
بدیدم در درون دل هیاهویی که بس تشنه
نشسته در کمین من دراین اوضاع تنهایی
بیامد نوری از بالا که درمان می کند دردم
ولی غافل گذشت ازمن دراین اوقات شیدایی

عبدالحمید خدایاری

ثبت شده در تاریخ یکشنبه 12 آذر 1391 به شماره سریال 209323 در سایت شعرنو