اگر به آمار اقتصادی کشورهایی از قبیل آمریکا،استرالیا،برزیل،کوبا،روسیه،تایلند،پاکستان و... نگاهی بندازیم نقش محصولات کشاورزی و دامی در مبادلات تجاری این کشورها به خوبی به چشم میاد و گاهی تصمیماتی که کشورهایی از این دست در رابطه با فروش محصولات کشاورزی می گیرن در اقتصاد جهانی تاثیر های عمیقی میگذارن!
مثلا چند وقت پیش روسیه صادرات گندم رو متوقف کرد و باعث افزایش قیمت جهانی گندم شد!!
در کشور ما به دلایل مختلف که باعث عقب ماندگی کشور نسبت به بقیه دنیا شدن اقتصاد مردم بخصوص روستاییان حول محور کشاورزی و دامی می گشته و می گرده!!
اما متاسفانه به این دلیل که کار کارشناسی و مهندسی درستی در حد کلان در کشور نشده در عرصه جهانی بغیر از محصولاتی از قبیل زعفران ، خاویار و پسته ایران حرفی برای گفتن ندره!! که البته به دلیل سیاستهای خاص در چند سال اخیر این محصولات از انحصار ایران در آمده و......
و امروز دامنه واردات کشور به محصولاتی مثل سیب زمینی ، سیر ، انواع میوه وانواع دام کشیده شده!! وخرید گندم و برنج دیگه تنها دغدغه مسئولان بازرگانی کشور نیست!!
و اما استان سیستان و بلوچستان
بدلیل شرایط اقلیمی و آب و هوایی خاص و پهناوری استان عزیز ما توان مندی های بلقوه و جالبی در زمینه کشاورزی به چشم می خوره!!
مثلا تولیداتی باغی از قبیل موز ، و پرتقال و خرما که به همه کشور و حتی کشورهای همسایه صادر میشه!!
و تولیدات زراعی از قبیل گندم و محصولات جالیزی مثل هندوانه وخربزه و خیار و.... که نه تنها استان از این تولیدات خود کفا هست بلکه صادرات هم داره!!
اما مشکل کم آبی همیشه گریبانگیر کشاورزان منطقه بوده و هست!!
مساله مهمی که در این بین دیده میشه این هست که کشاورزی در استان ما بیشتر بصورت سنتی هست و هنوز کشاورزان ما به سمت کشاورزی صنعتی حرکت چشمگیری نداشتند!!
و این واقع بیشتر بخاطر هزینه های بالای صنعتی شدن کشاورزی هست که از توان بیشتر کشاورزان خارج هست!
اما در دهه اخیر کشاورزی پرورشی و گلخانه ای در کشور و استان ما رشد خوبی داشته و میشه از محصولاتی مثل خیار، گوجه ، میگو،ماهی و به تازگی پرورش شتر مرغ ، تمساح ،کبک و آلوورا و گل شاخه بریده بصورت انگشت شمار نام برد!!
ه به دلیل سود ده بود و به صرفه بودن چنین تولیداتی این بخش از حمایت دولتی خوبی بر خوردار هست و جا برای کار بسیار داره!!
اما بالا بودن هزینه ایجاد چنین مزارعی باعث شده که تعداد محدودی از این قبیل مزارع وجود داشته باشه!!
اما چرا کشاورزان از محصولات تولیدی کم سود می برند؟
دلیل عمده ای که کشاورزان سود زیادی نمی برن سیستم تجاری کشور هست که خرید و فروشها به وسیله دلال ها صورت می گیره! البته برای جلوگیری از این قضیه بازار تهاتر ایرانیان ایجاد شده که فرد کشاورز میتونه تولید خودش رو از طریق اینترنت و سایت این بازار مستقیم به دست خریدار عمده نهایی برسونه!
دلیل دیگه عدم برنامه ریزی برای تولید هست!
مثلا اگر به بازار سیب زمینی و پیاز نگاهی بندازیم یک سال قیمت سیب زمینی میره بالا و سال بعد قیمت پیاز و از طرفی خراب شدن تن ها از این محصولات رو تو روزنامه ها و اخبار می خونیم!!
کشوری مثل پاکستان بر اساس این نقطه ضعف ما دست به تولید صنعتی میزنه و ما امروز شاهد این هستیم که سیب زمینی به کشور وارد میشه!! با قیمتی خیلی پایین تر از قیمت جنس ایرانی و در نتیجه ورشکستگی کشاورزان رو شاهد هستیم!!
علت دیگه بالا بودن هزینه تولید به دلیل سنتی بودن شیوه های کشاورزی هست!!
در کشاورزی سنتی از آب با بهره پایین استفاده میشه و در واقع تلفات آبی زیاد هست و شیوه های بذر پاشی و استفاده از کود در کشاورزی سنتی و حتی برداشت محصول با تلفات بالا همراه هست!!
نقش کشاورزی در توسعه اقتصادی چیست؟
همین طور همه می دونیم نیاز های اولیه بشریت چیزی نیست جز خوراک ، پوشاک و مسکن!
نیاز به خوراک باعث شده صنایع غذایی جزو سود ده ترین فعالیتهی اقتصادی باشه!
باتوجه به کمبود ها و محرومیتهای استان عزیز ما و پتانسیل های بلقوه بخش کشاورزی در این استان شروع راه توسعه اقتصادی می تونه با افزایش تولید در محصولات صادراتی کشاورزی باشه!!
اگر در استان ما توجه به تولیداتی بشه که تنها اونها رو بصورت ماده اولیه بفروش نرسونیم و بشه به فراوری اون محصولات روی اورد
به مرور فضا برای سرمایه گذاری در صنایع مربوطه باز میشه!!!( منظورم محصولاتی مثل خرما، شتر مرغ ،تمساح و...)
تعدد دانشکده های کشاورزی در شهرهای مختلف استان و برنامه های دولت برای ساخت سد ها و بند های مختلف
یا هزینه شدن مقدار زیادی سیمان برای کانال کشی های سیستان در سال های دور ، نشانه هایی از برنامه ریزی دولت برای توسعه هرچه بیشتر این بخش هستند!
با توجه به مشکلات وعللی که در بالا ذکر کردم راه حل چیست؟ و چطور میشه کشاورزان رو به کشاورزی صنعتی حرکت داد و چطور میشه این محصولات بیشتر بشن؟
بنظر من بهترین راه ایجاد شرکتهای سرمایه گذاری مردم نهاد و دانش بنیان هست!
چنین شرکتهایی با جذب مشارکتهای مردمی و برنامه ریزی صحیح هدفدار و طولانی مدت می تونن نقش قابل توجی رو به عهده بگیرند و با تامل با کشاورزان به اهداف بلند مدت و کوتاه مدت برسند!
یک کشاورز نمیتونه از پس هزینه استخدام یک مهندس کشاورزی بر بیاد اما یک شرکت سرمایه گذار می تونه چنین کاری رو انجام بده!
یک کشاورز به دلایل مالی مجبور به پیش فروش بصورت سلف محصولش میشه اما یک شرکت سرمایه دار نیاز به چنین کاری نداره!!
و یک کشاورز نمیتونه در حد بالا برای تولید و کنترل بازار برنامه ریزی کنه اما مجموعه کشاورزان می تونن
و اگر در قالب یک شرکت که از دانش و افراد متخصص در زمینه های بازرایابی و اقتصاد و تجارت وعلوم مهندسی بهره ببره می تونه برای تولید هدف دار اقدام کنه!!
اگر چنین شرکتهایی به وجود بیان تک تک مردم میتونن در کشاورزی سهیم بشن!
یک کشاورز نمی تونه به تنهایی محصولش رو بسته بندی و صادر کنه اما یک شرکت می تونه!!
یک کشاورز نمی تونه از عهده خرید تجهزات و ماشین آلا مدرن بر بیاد اما یک مجموعه می تونه!!
و در نهایت یک کشاورز نمیتون به تنهایی با دولت تامل کنه اما مجموع کشاورزان و یک شرکت سرمایه گذار میتونه با دولت تامل داشته باشه قرار داد ببنده و....
با آرزوی وقوع چنین وقایعی!!!!
من که حسابی استفاده کردم 
