فرار از فرهنگ!! چرا و به چه علت؟

[Admin]

قبل از تعیین اولویتها لطفا بقیه هم نظر خودشونو بگن.این بحث جای کار زیادی هنوز داره

[aminnoura]

تا بقیه نظر میدن این ها رو اولویت بندی کنید بد نیست. وقت رو حفظ می کنیم.

[4z4]

هنوز دوستان دیگه نظراتشون رو نگفتن!!

کسی نمی خواد تو این بحث شرکت کنه؟

[Admin]

اما متاسفانه کم نیستند از بچه های نسل جدید که از فرهنگ و زبان و اصالت خود فراری هستند!! و حتما شما هم با اینگونه افراد برخوردی داشتید!

راهکار:
به نظرم میرسه که برنامه ریزی فرهنگی برای یک نسل باید از اوان کودکی صورت بگیره در حالی که من یادم نمیاد در دبستان ، دوره راهنمایی و حتی متوسطه مطالعه و شناخت فرهنگ آبا و اجدادیم مد نظر هیچ یک از مسئولین مدرسه بوده باشه(اگر هم بوده انفرادی و فقط مربوط به خودش بوده).اگه قرار باشه انسانهایی رو داشته باشیم که به زادگاه و فرهنگ خود افتخار کنند بدون شک برنامه ریزی فرهنگی در مدارس نباید نادیده گرفته بشه.

[payamsistani]

درود بر دوستان خوبم

از این که در کنار دوستانی فهمیده و چیزدانی هستم شادمانم . پیش از پی گرفتن سخن و کنکاش در باره ی این موضوع اگر اجازه بفرمایید کمی با دیدگاه های هم آشنا شویم تا پسین تر ها آسان تر این گونه موضوعات را پی بگیریم .

راست ان است که بنده به دلایل زیادی از این گونه بحث ها می گریختم و کم تر تن به این گونه بحث ها می دهم . از دلایل بزرگش می توانم به ریشه ای نبودن بحث ها / سطحی نگری / نبودن مدارک کافی در زمینه های فرهنگی / نداشتن سواد کافی برای این گونه بحث ها و از همه مهم تر اخلاف نظر هایی ست که با بسیاری از تاریخ دانان و پزوهش گران ما دارم . بایستی عرض کنم که این گونه بحث ها پیش از آنی که کلی نگرانه به آن ها نگاه کنیم بایستی طبقه بندی و دسته بندی شوند. برای نمونه در همین بحث ما از دو فرهنگ می خواهیم هم زمان سخن بگوییم . دو فرهنگ با دو پیشنه ی کاملن جدایی که در دو بستر شکل گرفته اند و هر کدامشان ریشه ها و شاخه های هم گون و ناهمگون خود را دارند . سخن گفتن از دو فرهنگ آن هم هم زمان بسی مشکل است . دیگر این که هر بحثی که در انتها به برتری نژادی / خاک پرستی و قوم پرستی ختم شود بنده به شدت از ان پرهیز می کنم چرا که شناختن و شناساندن فرهنگ و تاریخ چیز دیگری ست و خاک پرستی و فرهنگ پرستی چیز دیگری .

برای ریشه یابی هر چیزی ما نخست نیاز به داده های اطلاعاتی و سپس دسته بندی کردن و در انتها هم کنکاش ووارسی آنان داریم . آن چیزی که در بسیاری از بحث های دوستان پزوهش گر ما کم تر یافت می شود داده هایی ست که ما بتوانیم طبق بررسی آنان به کنکاش بپردازیم . برای نمونه همان گونه که دوستی نیز اشاره کرده بود ما بایستی نخست در تعریف فرهنگ به توافق برسیم تا بدانیم که چه چیزی را فرهنگ بدانیم و چه چیزی را ندانیم و سپس این که با برسی آن داده ها مشخص کنیم که کدام بخش از ذهن فرهنگی ما زشت است و کدام بخش زیبا / کدام دستاوردهای ما به کار زندگی امروز می آیند و کدام ها زاید و به درد نخورند . از یاد نبریم که فرهنگ هم مثل هر چیز دیگری سری در زندگی دارد و دستی در تاریخ . اکنون پرسش این است که آیا تمامی دستاوردهای فرهنگی قابل دفاع و نگه داری اند ؟ اصلن آیا دستاوردهای فرهنگی ما می توانند با نیاز های امروزی ما سر سازگاری داشته باشند و توان باز تولید ؟ اگر فرهنگی نتواند توان تولید و باز تولید داشته باشد در کم ترین زمان به تنگی نفس و مرگی زودرس دچار می شود و با هیچ پشتوانه و هیچ دستگاهی نیز نمی توان جلوی مرگش را گرفت. به گمان بنده فرهنگ ها نیز مثل باغچه ها و درختان هستند . نیاز به مراقبت دارند تا مسموم و خشک نشوند .

بی هیچ تردیدی فرهنگ سیستانی - فعلن از بلوچستان سخنی نمی گویم - زمان درازی ست که بی تولید مانده است و به سنگ وارگی دچار شده است . حتا اگر آشکار ترین دستاوردهای فرهنگی را ادبیات و موسیقی بدانیم ما قرن هاست که به نازایی دچار شده ایم . همیشه برای من این پرسش مطرح بوده است که این قوم چگونه تا کنون بی موسیقی و ادبیات زنده مانده است . در ادبیات است که جان فرهنگی شکوفا می شود و ذهن به کشف ریتم های زندگی می پردازد و سپس به آفرینش دست می زند . با موسیقی ست که جان زبان تکان می خورد و به تکان خوردن جان فرهنگی و ذهن می انجامد. اصلن زندگی زبان به جان ادبیات بند است . زبان های زنده زبان هایی هستند که توان آفرینش دارند . آفرینش گر و زاینده اند . زبانی که آفرینش گر باشد نمی میرد . اما زبانی که آفرینش گر نباشد نمی توان با هیچ فرهنگ لغت / مطبوعات و رسانه ای زنده اش نگه داشت . بارها از دوستان تاریخ دانم تلفنی می پرسم که بزرگواران شما لطف کنید و به جای پرتاب کردن من در چند هزار سال پیش از فرهنگ / تاریخ / باورها و شیوه های زندگی این قوم در 200 سال پیش اطلاعاتی بده . اما دریغ از نیم خط . اگر شما دیدید من هم دیده ام . یا چندی پیش از دو پزوهش گری که مدعی بودند که ما فلان قدر فرهنگ و ادبیات داریم عاجزانه خواستم که دستکم چند صفحه را برای بنده هم بفرستند تا بخوانم و گفتم مگر شما نمی گوییی ما داریم . پس کو؟ اگر شعر داریم شاعر شما که بنده ام پس چرا نمی دهید که من هم بخوانم تا چیزی یاد بگیرم اگر هم نداریم بی جهت دیگران را گمراه نکنید . بگذارید تا قبول کنیم که نداریم آن وقت دستکم به فکر ساختن و تولید می شویم .

اکنون پرسش های دیگر این است که ما در پی چه هستیم ؟ در پی ثبت چه چیزی در زندگی ؟ به دنبال چه می گردیم ؟ چه چیزی را باید به جوان امروزی بهیم تا از ما بپذیرد . اصلن کدام تولید خوب را نداده ایم که او نپذیرفته است . آیا صرف گفتن این که یکی بگوید من سیستانی هستم یا بلوچ مشکل ما را حل می کند و تغییری در صورت مسئله ایجاد می کند ؟

اکنون با این پیش درآمد اگر دوستان بزرگوار موافق هستند بحث را به صورتی بسیار جدی و خردمندانه پی می گیریم و در نوشته های پسین تر به محور اصلی سخن بر می گردیم .


ارادتمند شما : پیام سیستانی

[Admin]

با تشکر از پیام سیستانی عزیز که در این مبحث شرکت می کنند.
پیام جان حرف شما درست.در جایی از حرفهایتان به فرهنگ مولد اشاره کردید.به نظر من فرهنگی مولد است که فاکتور اصلی آن خلاقیت باشد.باید ببینیم که آیا بستر تفکر خلاق در این زمینه برای ما فراهم است یا نه و اصولا از چه راههایی می توان خلاقیت در تفکر را رشد داد که جامعه از حالت خمودی و خشکی بیرون آید.
به نظر من برای دستیابی به خلاقیت به گذشته های دور نیازی نیست و گذشته تها می تواند به عنوان عاملی برای غرور صحیح و افتخار مطرح باشد(انهم اگر آن گذشته با ارزش های فعلی ما سازگار باشد).

اکنون پرسش های دیگر این است که ما در پی چه هستیم ؟ در پی ثبت چه چیزی در زندگی ؟ به دنبال چه می گردیم ؟ چه چیزی را باید به جوان امروزی بهیم تا از ما بپذیرد . اصلن کدام تولید خوب را نداده ایم که او نپذیرفته است . آیا صرف گفتن این که یکی بگوید من سیستانی هستم یا بلوچ مشکل ما را حل می کند و تغییری در صورت مسئله ایجاد می کند ؟

سوالات جالبی را مطرح کردید.من به عنوان یک جوان در پی افتخار به نسل خود و داشته هایم هستم و این مسئله به نژاد یا قومیت من مربوط نمی شود.
به نظر شما برای داشتن یک فرهنگ مولد از کجا باید شروع کنیم؟ چه پیشنیازهایی لازم است؟ نقش من نوعی برای رسیدن به فرهنگ مولد چیست؟

[Goche Sisto]

آشتي با مدرنيسم !

مهم ترين مسئله اي كه راهبرد كلي من رو در اين چند سال براي انجام فعاليت هاي فرهنگي ام تشكيل داده در همين نكته بسيار مهم هستش؛ ما بايد تا جائي كه مي تونيم از ابزار هاي مدرنيسم براي گسترش و ارتقاي فرهنگ مون استفاده كنيم، بايد نشون بديم همزمان مي تونيم با زبون محلي خودمون رساله هاي فلسفي به قلم در بياريم، بايد نشون بديم مي تونيم با موسيقي محلي مون كارهاي تلفيقي مدرن بيرون بديم؛ بايد نشون بديم مي تونيم ... .

[4z4]

با سلام

از اینکه دوستان عزیزم سعی در احای این بحث ،که به نظر این حقیر از چالشی ترین و مهمترین مباحث جامعه امروز سیستان و بلو چستان می باشد دارند بسیار مشعوف و خرسندم!!

پیام سیستانی عزیز

پیش درامد شما بسار عالی بود و اینجانب برای خواندن بیشتر نظرات شما در این باره لحظه شماری می کنم

اما به نظر من هر چند تفاوتهایی بین دو فرهنگ سیستانی و بلوچستانی موجود می باشد اما امروز شاهد مشکلات

یکسانی برای بقای این دو فرهنگ اساطیری هستیم و عمده این مشکلات دارای ریشه های یکسانی میباشند!

متاسفانه امروز شاهد شکل گیری نسلی در جامعه سیستانی و بلو چستانی هستیم که تنها نامی را یدک می کشند و

ودر کنار ارزشهای که با جوامع امروز سازگاری کمتری دارند ارزشهای بنیادی و نیک را از دست می دهند و به مرور این

ارزش ها جای خود را به ناهنجاری ها می دهند و....

از نوشتار شما می توان " نبود تولید فرهنگی در جامعه بصورت خود جوش" را به مجموعه لیستی که در پی تکمیل کردن

آن بودیم ، اضافه نمود.

آقای صوفی عزیز در پاسخ ادمین جواب بسیار زیبا و قابل تاملی دادند!!

امیدوارم در پی این بحث بتوانیم با همفکری سایر اعضا و عزیزانی که این مبحث را مطالعه می کنند راهکارهای خردمندانه

و عملی برای برون رفت از بحران آینده ارائه دهیم!

با تشکر

[Goche Sisto]

يه آسيب شناسي مهم ديگه اي هم كه به ذهنم مي رسه انفعال فرهنگي هستش كه الان داره در استان ما بيداد مي كنه؛ شما در نظر بگيريد به عنوان مثال شهري كه "سينما" اش مدت ها از كار افتاده و ساليان سال هستش كه در اون يك "فرهنگسرا" وجود نداره (شهر زابل) چطور مي تونه به خيزش فرهنگي دست بزنه ؟ ما نياز به يه شوك عظيم و گسترده فرهنگي داريم كه بتونيم مردم مون رو يه تكوني بديم (اين شوك مي تونه حتي يه حركت ضد فرهنگي براي بيدار كردن حس ناسيوناليستي مردم اين منطقه باشه)؛ در غير اين صورت تباهي فرهنگ ما قدر مسلم آينده همه اين بحث هاست !

[Rahshoon]

راهکارهای فرهنگی:
شناخت فرهنگ ، ضرورتی اجتناب ناپذیر است که یا بصورت اختیاری و با انتخاب آگاهانه انجام می شود و یا بصورت اجباری و انتخابی غیرآگاهانه عملی می گردد.
زمانی می توان به تشریح راهکارهای فرهنگی پرداخت که مهندسی وشناخت فرهنگ با آگاهی و براساس درک ضرورت آن دنبال گردیده و با تمسک به ابزارهای کارآمد و استفاده بهینه از ظرفیت های متفاوت جامعه ، هندسه فرهنگ براساس باورها و ارزشهای واقعی شکل گرفته ، برنامه ریزی فرهنگی با در نظر گرفتن نقشه ای جامع صورت پذیرد.
تشریح راهکارهای فرهنگی با سه نوع امکانات ، تحقق می یابد :
1- امکانات رسانه ای
2- امکانات نوشتاری
3- امکانات گفتمانی

رسانه شناسی:


راهکارهای فرهنگی باید با زبان رسانه ، تبیین و تشریح گردد تا تمامی طبقات جامعه و گروه های سنی بتوانند با دریافت پیام فرهنگی ، موقعیت باورها و ارزش های خویش را بشناسند و در برقراری نظام فرهنگی متناسب با دین برگرفته از وحی ، تلاش لازم را انجام دهند.
زبان رسانه با ابزارهای مختلف ، انتقال می یابد و این ابزارها با پیشرفت تکنولوژی ، با تنوع گسترده ای مشاهده می شوند.
تنوع ابزار رسانه ، می تواند در سرعت عمل و نیز عمق بخشی به پیام های فرهنگی ، اثرگذار بوده و جریان رسانه را کاملا مهندسی نماید.
البته تاثیر رسانه با شناخت کامل آن ، ممکن خواهدشد و کسانی که در «رسانه شناسی» ضعیف برخورد می نمایند ، بطور طبیعی نمی توانند از ظرفیت رسانه و انواع آن بدرستی استفاده کنند.

فرهنگ مکتوب:
از مهمترین عوامل موثر در هدایت فرهنگ عمومی ، اختصاصی و تخصصی ، فرهنگ مکتوب می باشد.
فرهنگ مکتوب ، مجموعه ای از امکانات نوشتاری است که شامل کتاب ، نشریات ، جزوات ، سایت ها و وبلاگ هایی است که از قلم برای بیان استفاده می کنند.
در فرهنگ مکتوب ، خدمتی که عده ای در نشر آثار مکتوب ارائه می کنند یا آثار مکتوب را عرضه نموده و نیز در قالب کتابخانه ، محیطی را برای مطالعه فراهم می آورند ، حائز اهمیت بسیار است و دولت و مردم در این جهت ، مسئولیت سنگینی دارند.
فرهنگ مکتوب آفاتی نیز دارد و با خطرات و تهدیداتی روبرو می شود که در سه دسته قابل بررسی می باشد :
1- سطحی نگری بمعنای توجه به شکل ظاهری آثار و جاذبه های هنری بجای محتوا
2- انحراف در بیان حقایق و ارائه مکاتب باطل و پوشاندن حق و حقیقت
3- عمق بخشی در وضعیتی غیرقابل فهم برای اکثریت قریب به اتفاق جامعه بگونه ای که بجاب فایده بخشی گاهی با برداشت های ناصواب ، ایجاد ضرر نماید.
البته ناگفته پیداست آثار مکتوب ، علیرغم امکانات گسترده رسانه ای ، همچنان بعنوان موثرترین ابزار برای مهندسی فرهنگ ، شناخته می شوند و باید از این شیوه راسخ و کامل برای پژوهش در حوزه فرهنگ ، برنامه ریزی نمود تا بهره برداری مفیدی در فرهنگ مکتوب داشت.

گفتمان مطلوب
نقش زبان در انتقال صحیح فرهنگ در مسیر زمان و مکان ، تعیین کننده می باشد.
زبان می تواند بار ارزش ها و باورها را براحتی بدوش کشد و به اشکال مختلف اما با معانی واحد به اذهان عمومی جامعه منتقل نماید.
زبان را در سه شکل می توان ترسیم ساخت :
1- شکل عادی گفتاری و نوشتاری که تابع ضوابطی است که به دستورزبان شهرت دارد.
2- شکل هنری که بصورت شعر و نثر و در قالب های ادبی در می آید و از موسیقی ، خوشنویسی و گرافیک برای جلوه نمایی خود استفاده می کند.
3- شکل لهجه و گویش های محلی که گاهی حتی در قالب ضرب المثل ها نیز خود را به نمایش می گذارد.
امکانات گفتمانی معمولا در اختیار ادیبان ، واعظان و هنرمندان ، وجود دارد و آنان سعی می کنند با این امکانات ، از فرصت انتقال فرهنگ ، بخوبی استفاده نمایند.

در پایان میتوان نتیجه گیری کرد :
1- مهندسی فرهنگ ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
2-در صورت غفلت خودی از انجام مهندسی فرهنگ ، بیگانه ، آن را عملی می سازد.
3- مهندسی فرهنگ با شعار محقق نمی شود و باید با برنامه ریزی و پشتکار ، آن را عملی ساخت.
4- مهندسی فرهنگ ، زمانی طولانی را می طلبد و با شتابزدگی گاهی نتیجه ای معکوس می دهد.
5- مهندسی فرهنگ ، با عزم عمومی و هدایت خواص و حمایت حاکمیت به مقصد می رسد.
و همچنین باید زوایای فرهنگ بصورت ریز مورد بررسی قرار دهیم و به شکلی دقیق و عمیق ،تا تصویری روشن از نمای فرهنگ، اعتقاد و اخلاق در جامعه ارائه گردد.