سیستان و بلوچستان سرزمین دریا و کویر - سیستان و بلوچستان

manisooti نوشته شده:نوشتی که سیستانی ها از این لباس بلوچی برای نزدیک شدن به برادران بلوچ شان استفاده می کنند.

میشه از شباهت لباس ها برای اثبات دوستی ها استفاده کرد نه برای ایجاد دشمنی.

سیستانی ها از خود لباس به خصوصی ندارند.

manisooti نوشته شده: من نوشته بودم سیستانی ها از خود لباسی ندارند کاملا صحیح است و باز هم آن را تکرار می کنم اما شما بدانید نداشتن لباس بخصوص باعث تکذیب تمدن بزرگ سیستان نیست.

برای این منظور به سراغ امان‌الله تمندرو، مدرس دانشگاه رفته و در مورد لباس اصیل سیستانی با وی به گفت‌وگو نشسته است.
تمندرو در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه سیستان و بلوچستان، گفت: لباس اصیل سیستانی نشان از تمدن و اصالت چندین هزار ساله مردم سیستان دارد و از قسمت‌های متفاوتی تشکیل شده است.
به گفته وی "جوقه" قسمتی از لباس مردم سیستان است و نوعی کت است که به علت دوام و هزینه بسیار بالا آن را تا چند نسل به تن می‌کردند. این کت امروزه مشابه ژاکت‌هایی است که مردان مورد استفاده قرار می‌دهند و از پشم رنگ خورده بافته می‌شود.
وی بیان کرد: قبا نیز نوعی دیگر از لباس است و تن پوش مردانه بلندی است که در زمستان می پوشیدند و یقه آن گرد و بدون برگردان بود و معمولاً لبه بلندی داشت و با سنجاق تزئینی باز و بسته می‌شد و جلو سینه و سر آستین را برای زیبایی بیشتر براق دوزی می‌کردند.
تمندرو در ادامه افزود: در سیستان از همان دوران کودکی کلاه بر سر می‌گذاشته و آن را در زمستان و تابستان مورد استفاده قرار می‌دادند و به طور کلی مردان هرگز سربرهنه ظاهر نمی‌شدند. کلاهی که مردان در خانه به هنگام استراحت می‌پوشیدند عرقچین نام داشت که از جنس پارچه نخی بود.
وی اظهار داشت: مردان سیستان و بلوچستان برای پوشش سر خود از سربندی به نام "لنگته" استفاده می کردند. این سربند مشابه عمامه است اما به شکل عمامه روحانیون آنرا بر سرنمی پیچند بلکه یک سرآن را لای سربند و سردیگر آن را رها می‌کنند و عرق چین، کلاه دست بافی است که معمولاً سفید بوده و آن را زیر لنگته بر سر می‌کنند.
تمندرو هم‌چنین به پیراهن "چل تریز" اشاره کرد و گفت: پیراهن گشاد و پرچینی است که قد آن تا میان ساق پا می‌رسد. آستین آن از دو تکه و یک مرغک تشکیل می‌شود و مچ دار است و برای گشادی دامن آن از ترک‌های راسته و گود استفاده می‌کنند.
وی گفت: شلوار پرچینی که لیفه‌ای برگردان دارد از دو ساق و یک میان ساق فراخ تشکیل شده است، شلوار بوسیله بندهای بومی که توسط خود مردم منطقه بافته می‌شود بر روی بدن استوار می‌شود که برای دوخت آن 6 تا 8 متر پارچه نیازمند است.
تمندرو بیان کرد: پیراهن معمول که مردم نیز بر تن می‌کردند از گذشته تاکنون دستخوش تغییر و تحول شده است. پیراهن مردان سیستان در گذشته راسته و گشاده و جادار دوخته می‌شد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: جلیقه و "باسکت" نیز مکمل لباس سیستان بوده، نیم تنه‌ای که در اصطلاح محلی به آن باسکت می‌گویند و جلیقه را نیز از نمد و گاه ابریشم تهیه می‌کردند که مردم سیستان به پوشیدن باسکت علاقه‌مند هستند و در حال حاضر نیز آن را بر تن می‌کنند.

manisooti نوشته شده:من تاریخ را به شما گفتم فکر این را هم کردم که شما تحقیق و تفتیش بین تاریخ دانان و اندیشمندان می کنید.

manisooti نوشته شده:سوما: منظورتون از گروه خاص چی است؟

aminnoura نوشته شده: اون عکس ها دقیقا از مراسمات سیستانی گرفته شده. لباس های کل منطقه شرق و جنوب شرق ایران و پاکستان و ... شباهت داره.
دلیل نمیشه اون رو به یک گروه خاص ربط داد.

Admin نوشته شده:خب مثل اینکه تا زمانی که یکی پیدا نشه و از روی حساب و کتاب حرف و دلیل و مدرک حرف نزنه این مسئله ادامه پیدا می کنه.