تو كه ني يي خورشيد خووه. ماه روزه يو شوه. استارگوسرشو رووه. غرغر زير لب شو امه دووه.
چشه تو تا وقته كه سوزونه چشه منه شرم از چشه مه مباره. چشه منه شرمنده نگه دار.
بل آسمو و زمي بيه يه. زمي و آسمو بريه. تو چش خا از مه ور مدار.
آرزو منه كه اميشه آسمون چشه تو آفتابي بشه. وا وروزه كه آسمون چش تو باروني بشيه. دگه روزه مه امه شو ميشو.
دلنوشته سیستانی
مدیر انجمن: matashfaraz
-
- ادبیات و فرهنگ سیستان
- پست: 245
- تاریخ عضویت: شنبه ۸ خرداد ۱۳۸۹, ۱:۴۸ ب.ظ
- جنسیت: مرد
- محل اقامت: زابل
- تماس:
-
- ادبیات و فرهنگ سیستان
- پست: 245
- تاریخ عضویت: شنبه ۸ خرداد ۱۳۸۹, ۱:۴۸ ب.ظ
- جنسیت: مرد
- محل اقامت: زابل
- تماس:
Re: دلنوشته سیستانی
بهار شته
هامون انوزه چشه يو خشكه
رگه بي جون نورو نمتنه جو بديه و هامون
هامون آه مكش در حسرت ني و صياد و پچو
آه مكش نيزار
وا وروزه كه كو خواجه و سوره بشه يه از غم بي ياري و بي هم نفسي. مگه مشما مله كو خواجه و خا فكر بوكنه؟
كو خواجه اشك بريز بلكه اشكه تو كاراسز بشه يه. نكنه توه دگه جو نداري؟
ببخشي ياد مه نبو كه تو بي نيزار و ني و ماهي و او جونه و تو نمونده...
چز بوگو از سيستو كه بي ايشو فقط از او اسميو مونده...
هامون انوزه چشه يو خشكه
رگه بي جون نورو نمتنه جو بديه و هامون
هامون آه مكش در حسرت ني و صياد و پچو
آه مكش نيزار
وا وروزه كه كو خواجه و سوره بشه يه از غم بي ياري و بي هم نفسي. مگه مشما مله كو خواجه و خا فكر بوكنه؟
كو خواجه اشك بريز بلكه اشكه تو كاراسز بشه يه. نكنه توه دگه جو نداري؟
ببخشي ياد مه نبو كه تو بي نيزار و ني و ماهي و او جونه و تو نمونده...
چز بوگو از سيستو كه بي ايشو فقط از او اسميو مونده...