سیستان و بلوچستان سرزمین دریا و کویر - سیستان و بلوچستان

در وبلاگ شما برایت پیام گذاشته ام لطفا مطالعه بفرمایید همواره به دلنوشته های زیبایت سر میزنم
ابراهیم شیخ ویسی

پیام عزیز _خودم را در اندازه ی نقد نمی بینم اما مطلبی برای سه کایی سرایی نوشتم که جز کورسوی نگاهی کوچک به زبانه های سرکش و آتشگاه بزرگ اندیشه ی شما نیست. سه کایی های شما امواج بیکران یک اقیانوس بی پایان اندیشه ای است که می شود در ساحل آن ایستاد و به تماشایش ، دل را آرامش داد. با احترام:ابراهیم شیخ و...

آدم وقتی با یک بوم نقاشی آسمانی رو به رو می شود ماه و ستاره و مهتاب می بیند و آسمانی آبی، جز تحسین و لب گزیدن چه می داند. غزلی در اندازه ی خودم تقدیم کردم به دختر گز که یاد و خاطره اش در ذهنم برای همیشه جاری است هیچ گاه ایام با شما بودن را فراموش نمی کنم. با احترام ابراهیم شیخ ویسی

آهنگ دل و چیدن برگ های پاییزی از شاخه ی عمرمان باقی خواهد ماند. ترنم کلام تو پاییز عمر من است که دل را تا ابد زنده نگه می دارد. هیچ وقت خودم را تنها احساس نکردم وقتی که تو پرنده ی ذهن ات را در فضای بارانی فصل های عمرم پرواز می دهی. شاید شیدا یعنی همین که هزار شیدا آفریده باشد در بام روزگاری که می شو...

آهنگ دل و چیدن برگ های پاییزی از شاخه ی عمرمان باقی خواهد ماند. ترنم کلام تو پاییز عمر من است که دل را تا ابد زنده نگه می دارد. هیچ وقت خودم را تنها احساس نکردم وقتی که تو پرنده ی ذهن ات را در فضای بارانی فصل های عمرم پرواز می دهی. شاید شیدا یعنی همین که هزار شیدا آفریده باشد در بام روزگاری که می شو...

اشعار زیبای شما را خواندم با نام شما در حضور یادینی اشنا شدم برایم پیام گذاشتید سپاسگزارم همین که یادی از حقیر کردید حتما موجب انگیزه خواهد شد کاش فرصتی پیش می آمد که شاعران و نویسندگان سایت کویر و دریا که در ایران اسلامی زندگی می کنند یک روز از سال را برای دیدار حضوری نام می نهادند . با احترام ابرا...

سه کایی یا سه گانی... سه گام از طلوع یک اندیشه تا غروب آن ویا کلامی کوتاه در پهن دشت اندیشه ای بی انتها. با سه کایی می شود سه گام برداشت اما سی گام به تماشا گذاشت... کوتاه ترین کلامی که بی انتهایی اش را حد و مرزی نباشد. سه کایی را می شود در قدم زدن های تفریحی و یا کار و تلاش در ذهن نقاشی کرد حتی می ...

و تختک لووت بی گوچه مرده

نه فخری مونده مردم روچه مرده

ولورگ باغ و تمک مونده خالی

نبو گندم که بینه زرچه مرده






و روی ارده دل مه شیمه گشته

نبو سوزور و روی شونه پشته

دل س رنگ و سوزی کم پچه

نبو خرمه نبو سرگز و رشته

یلدا را اجداد من هزاران سال پیش از آن که من متولد شوم آموختند. وقتی که یلدا مهمان اجداد من شد زمستان آغاز شده بود و پاییز، پشت یاد و خاطره ها پنهان گردیده بود . یلدا در طولانی ترین شب سال پا به خانه ی اجداد من گذاشت.در همان شب سرمای زمهریر ،لب به دندان گزیده بود وننه سرما قصه ی لبخند زمستان را نقاشی...

ماه وقتی از غصه های دلم هزار تکه می شود تکه های دلم را در قاب آرزوهایم می چینم تا ماه دوباره به تابد و مهتاب را بگستراند تا تیره وتار را در پستوی شب بتاراند وهستی را حتی در دل تاریکی در سیطره ستارگان درآورد. شب تازه قد برافراشته بود که بچه ای ژنده پوش وبازیگوش ستاره ها به سنگ بسته بود...ستاره ای زخم...