سه کایی سرایی

[ابراهیم شیخ ویسی/شیخ]

سه کایی یا سه گانی... سه گام از طلوع یک اندیشه تا غروب آن ویا کلامی کوتاه در پهن دشت اندیشه ای بی انتها.

با سه کایی می شود سه گام برداشت اما سی گام به تماشا گذاشت... کوتاه ترین کلامی که بی انتهایی اش را

حد و مرزی نباشد.

سه کایی را می شود در قدم زدن های تفریحی و یا کار و تلاش در ذهن نقاشی کرد حتی می شود

در مزرعه و بیتوته در ذهن مرور کرد و لذت برد، کلامی کوتاه با آرایه های پیچیده در ملحفه ی اندیشه ای زلال.

سه کایی را نمی شود تعریف کرد... سه کایی سرچشمه ی زلالی است که باید نوشید ومستی اش را در خود پنهان

کرد...

و پیام سیستانی سه کایی سرایی که از سرچشمه نوشیده است، زلال زلال...

و مستی کلامش را می شود با ترنم باد و آب و خاک و سبزه در هم آمیخت وشور و شوق آفرید در فراخنای هستی.

سه کایی شاید آفرینش ذهنی خلاق باشد که مشت نمونه ی خروار را در یاد و خاطره ها بگنجاند

و با کوتاه ترین کلام بلندترین معانی را به تماشا بگذارد.

در یک کلام پیام سیستانی... پیام سه کایی است و سه کایی پیامی که هیچ گاه بی پیام نمی شود...


با احترام ابراهیم شیخ ویسی