ساختاراقتصادي: طايفه ی ريگي در قديم عشايري كوچنده و دامدار بودند، هنوز هم بخش عمده اي ازآنها كوچنده هستند مركز عشاير دامدارحوزه ی لاديز خارستان است ، گروهي ازآنهاكه بيشترازتيره نتوزئي اند ، حتي در زمستان در منطقه ی سرد و كوهستاني كلاهور( خارستان) اقامت دارند ، ولي دامداران مناطق جون آباد و لاديز فقط دربهار به اين منطقه كوچ مي كنند ، و تا اواسط شهريور دراين محل ميمانند ، دامداران خارستان در واحدهاي كوچك پراكنده اي در يك حوزه كه وسعت آن از نيم كيلومتر تجاوز نمي كند ، در حركت اند ، پوشش گياهي منطقه پولوش (poluš) كاسك (kâsk) درنك(derannak) گواتام (بادام كوهي ) و بنه(bana)( پسته كوهي ) است كه فقط برگ "بنه" قابل ذخيره است ، بقيه نه برگي براي ذخيره شدن دارند ، و نه خود قابل ذخيره اند، زيرا هم خاردار هستند و هم ريشه ی آنها عميق است ، لذا نه مي توان از رو آن ها را كند، و نه مي توان آن ها را از ريشه كند، گياهان "درنك" و "پولوش" در زمستان نيز براي دام قابل چرا مي باشد به همين علت دامداران در زمستان هم منطقه را ترك نمي كنند ، بعلاوه دامداران از يك ذخيره ی طبيعي ديگر يعني جنگل هاي موجود نيز براي چراي دام استفاده مي كنند ، پوشش اين جنگل ها اغلب درختان ودرختچه هاي كوتاهي مثل "اشنوئين"(ešnoin) "ميسكه"(miska)"اسكنبيل"(eskanbil)تاغ و سه نوع گز است: "كرگز" (korgaz) "كاچرگز "(kâčargaz)كه برگ ريزان ندارد ، "سينگرگز"(singergaz)كه در زمستان برگ آن مي ريزد ، از اين گياهان فقط تاغ سه ماه مهر و آبان و آذر كه مصادف با بذردهي آن است قرق مي شود و اجازه ی چراي آن داده نمي شود.چون اين گياهان فقط براي تغذيه بز مناسب است ، دامدارن فقط بز و تعدادكمي ميش پرورش مي دهند، بزها از دو نژاد بومي و پاكستاني است نژاد پاكستاني "مري" نام دارد كه سالي دو بار و هر بار دوقلو مي زايد و اگر پاچن(pâčen) "مري" داشته باشند نژادآن ها محفوظ مي ماند در غير اين صورت از"پاچن" بومي براي جفت گيري استفاده مي كنند ، كه بزغاله ی آن دو رگه مي شود در سال هایي كه مراتع غني باشد، "پاچن" را از گله جدا نمي كنند ، كه در اين صورت حتي بزهاي بومي درسال دوبار زاد و ولد مي كنند .درفصل زمستان روزانه يك وعده جو براي كمك غذایي به بز مي دهند ، هر بز يك ليوان كوچك سهميه دارد ، كه در كيسه كوچكي مي ريزند ، و آن را به دهان بز مي بندند ، بز تازه زا و"مري "سهميه بيشتري دارد به ميش جو نمي دهند ، غذاي كمكي ميش در فصل زمستان كهمال(kamâl)است كه براي تهيه ی آن كاه را مي شويند و با بلغور جو مخلوط مي كنند . دامداران مناطق ديگر مثل انده و تهلاب براي خود ييلاقات مستقلي دارند ، مثلاً عشاير ساكن انده به اطراف "چه تمين"(čahtamin) نزديك سنگان و حاشيه رودخانه ی "پدگي"(padgi)"جيحونك" و"بگ"(bog) مي روند و ييلاق دامداران تهلاب مناطق پشتكوه است يك تيره از اين طايفه به نام زنگو زئي كوچ "هامين" ياخرماخوري ( نك. بلوچ ) نيز دارد ، و به ماشكيد مي رود ( يادداشت مؤلف ) اين نوع كوچ كه برخلاف كوچ هاي ديگر در تابستان از ارتفاعات به دشت مي آيند ، مخصوص طوايف سرحد و منحصر به گمشادزئي و ياراحمد زئي هاست ( سالزمن ، 187) بعد خواهیم گفت که این کوچ درمکران هم وجود دارد
ادامه دارد