شعر سیستانی

[Hamoon Sistani]

-
چِیده -

بْدیدی کِه شْطو شه روزِ ما شو شه
بَخْت زِر خَزی روزِ بد پو شه
از کلو بینی لشِّ ما دْلو بُو
گَنْدُم از خومی خُد خوا پَلو شه
ماسِ ما تْرُوشّ و گالِ ما خُورْکک
گال زُرْدر، تووِ ما واتو شه
مسکه اَلْوو شه دوغِ ما بْرِخْتک
مَشْکِ خالی وه مِیخ لکَتو شه
دس ما چُلُّک، پُوزِی ما چور شْته
دومِ دَه مَنی مه پَدو شه
پچووِی مِشْما امْرو چُوک شْته
تِیشه چار مِیخه خُورْد و دَسْخو شه
چپّته تَنْگ و سرّکه دْرازه
ایمْنه کِه پوککِی ما مَنْدو شه
چُکِ اَمْسائه ره ما مجْگ دیدَه
پَشْمکی خُد ما ور ما گَلو شه!
خووِ رُسْتَم بْدیدِه نو سوراب
ما وه غورو نو بَختِ ما خو شه
اووِ زابُل وه لَظِه لُوش مِی شو
نْبینی رُو دَر اووِه کِه خَلو شه
بْگُفْتو خِی خُت خوا اِیفِ نو ور
ما باد بْیَشْنی یو کُرگز اَسْخو شه
از کلوگپّی بتِّ چیده شْتَه
چِیدِه بِیچاره عُمرِه سر چو شه.
جواد شهنازی[/b]

[parya jahantiq]

سلام هامون عزیز
خیلی زیبا نوشتی
لذت بردم و افتخار می کنم به دوستی با تو گرامی...