شعری است از شاعر مشهور منطقه کاروان زرآباد مرحوم شهداد شهدوست
بصرهی شط
(( این شعر را شهداد در زمانی که در بصره بسر می برده سراییده است ))
بَصرَهی شَطِ مُرغ‘ پری چـال ٍ با تو هستم ای پرنده خوشگل شط بصره(عراق)
بَصرَهی شَطِ مُرغ‘ پری چـال ٍ با تو هستم ای پرنده خوشگل شط بصره(عراق)
تارِشُ و پُر گواتُ و پَرک‘ بال ٍ تویی که سرحالی و سریع و بالا پرواز می کنی
بــــــیا گُوَرِ بالادان بِگِر‘ حـالٍ بیا از من بینوا حال و احوالی بپرس
سر منی قَهرٍ پ َ کَسان‘ سالٍ دختر کم سن و سالی هوش و عقل مرا برده است
دائِـم‘ پ َ کُلی بـــانوکِ لال ٍ همیشه در عذابم برای آ ن مهروی
پَ ماهِگان دیدارُ شَکر‘ گـالٍ برای آن مه روی شکر گفتار
مرغ‘ مَــــنا مِنَّـتِ پِ إ طَــرزا ای پرنده منت وارتم که
بــِگِـر‘ مَـنی کِبرانی سَرِ عَرضا حال و احوال مرا بگیر و
گو سَحرگاها چِست بِبَی اَنزار‘ بوقت سحر گاه پرواز کن
مَرگ‘ کَن‘ آبادی شَکلِن‘ شَــطـا این شط پهناور را ردکن و
دَرکّــن نورُ و هــمــــتِ ســـتار
ســــیدَ چِ روکَفتا بِکَن‘ اَنظـار
دیر سَرِ کُندان مَرگ کَن مُ رَندا
یَک شپِ گُوَندٍ دار‘ هما اَنـدا
وَتی چَرخی چالاک ٍ بانزِلان‘ دَم‘ دار
تا صُحبی کـه نورِ بی جهانانی
دِمتِر‘ تِءِی‘ راه ٍ کِر‘ طِــیابــانی
دامِـــنِ صَد گَنجٍ گِیابــانــی
ساکـنُ و سَرحَـــدٍ رَءـیـسـانی
پَ بَنگُلان شِف بَی‘ مُرغ حَدیثانی
پَ جَگین‘ مورتٍ بَگُ ومیشانی
مَیزَرِن‘ گابریگ‘ مُ پَـــدِ مـــانــی
سورَک‘ مان‘َ بَر بَی‘ بَندُ و بَستانی
سَر‘ شَمان‘ سَر‘ ساکً پِ شادانی
کـــارِوان‘ پـــِـــداگِ مُفاتانی
سَی‘ لِـهُ و سارتِ نَمُ ونودانی
کار‘ سَرُ و کِش‘مان‘کِن‘ کِشارانی
تَه شِمُ وشان بَی هُو مرغ شتابانی
مَرگِ بَنت شَه کیلغ نوابـــانی
جُلگِوِن دشتُ و زید بلوچـــانی
بَر هُمود کوتِن بادشـاهانــــی
مـَرکَزٍ سَردارِن علی هــــانــی
گُواتگُلِن لودُوکِن پَـریـــــانی
کَهـنُ و میدافُ و جو ریـیسانی
نیوَه ونخــلُ و مـَیوَه باغانــــی
تَ جُستگِران بَی هُو مرغ زهیرانی
جَه په جَه سَر جُوا بِگِر جُستا
کَیت ابُ سَر جُوا کِجِ کاردار
پِ منی نام گِفتِی بِکَن اَسرار
شَرٌ مَهرَنگی هَیمَها پِش دار
کُلی آهٍِ که پِشِ کُلانِ
چار طَرَف کُلِ قصر بانانِنِ
شیشُمِ پُشتا شَه پَری واب ٍ
نَرمَگانی توک ٍ گُلِن شاری
دَکَمِ سارتٍِ کَوشِ لی لاری
هر دَمِ لِتی لَهسَوِ ٍ ماری
دَنزَنت گُلِ زَرِن سَنگَوُ و باهی
پِ گِهار بَی هُو رامُغٍ چاهی
پِ گِهار بَی تا کَس مَبیت مالیم
سُنتی جَن گِندُرّان بِناوَلی
پادِ کَیت جوان ٍ سَر کَسان سالی
شَری اَندامُ و گُونَگان سَیل کن
مَلُّ و گُوناف ٍ دیدَگی شَمعَنت
نوک سَرِن بُروانی گُوَشا زَحمَنت
سَر بُنِ بُروانان رِزِن کَندَ نت
سُمبُلی سَولِن پِ زَباد لَهمَنت
هاری چِ آ سکی گَردِنا گُوَمبَنت
مُ شِفِن پُوزِی موسَوی دِرَنگَنت
کاغَذِن رَکی قِرمِزِ رَنگَنت
شَم شِفِن شَدرُ و گُرکی آبدارِن
مُرغ تَرا لالِ پُرسیت مَهوارِن
کَی تَرا شَشتاتَگ دِلازارِن
که چَم تِءی بِ آپَن سِپَه دارِن
زانٌ اَبُ و دیرِ بُرِتَگ راهِن
تَ پِ کِءی دَردا بیتَگَ داهی
پِ کِءی دیدارُ و دِلِ شُونا
تَ أبُ چارکُندا کُوتَگ چُونا
بُگَوش هُما شَیداءِن پُرِشانا
دِ پِ تَ شَشتاتَگ سِیَه ناما
چُو بُگَوش لالِ ماهِ تابــانــا
شَهدادان مَن هُو کِغَدِن مَهتاب
هِچ نَکُت بِ سُوبِن مَنی بَهتا
پَ تِءی شِکّا سَک عَذاب وارٌ
مُو دِگَر آب بَندِ گِرِفــتـــارٌ
لال تِءی بِ گَنجِ زَهیر پِشَنت
وابُ و آرامُ و نِندَگا گِشَنت
اَ سَرا لَهرِن غَم پالُوشَنــــت
مِءی دِلا قَهرِن هَنگَری سُوچَنت
دیدَگان آسجاهی جَلِ رِچَنت
غَـــم مَنِ نَیلَنت هَر دَمــــــــانیا
گُونَت تا چار پاســا شَپانِیــــا
روخَـــن دان کُــنتا جَنگَلانــِیا
چو گُوَشیت دابانی گُلٍ هانی
صَبر کَن هُو شَی زادَگ پِ نِگــرانی
صَبر کَن که صَبرِ قیمتِ مانی
کِــــــــــردِگــــــار کُلٍ اُمَتـــیانی
ضامنِ مقــصودُ و مُـــــرادانی
