پاییز

[masoud miri]

^{هر شب
بی ستاره
پشت چراغ قرمز چشمکزن بیهوده می شود
باد
رفیق پنجره های لق
پیچیده لابلای ملحفه ها و خمیازه های درختان
پاییز پشت همین در
حواس پر زدن برگی در تاریکی
عزیز جان
هنوز وقت گل انداختن شاید باشد
میان پوست کندن سیب از حرف خسته نمی شوی
چه فرق میکند خیال وسوسه در سیب است با روسری ات
باد عبور چشم تو را بیهوده میگذرد از من
تنت به بوی ادکلنی تند هوای پیرهنت را دارد
از این بالا کنار خاطره ای ناممکن
پیاله در خیال غریبی آغوش داده
و لب به طعم گناهی ممکن
چراغ قرمز چشمک زن را بیهوده می کند}