سلام دوستان این دو عکس را برای دو برادر بزرگوارم پیام سیستانی وامین نورا در این پست قراردادم
الان درمنطقه ما این بنگارگ وخربزه چپاتی موقع برداشت آنها است خصوصا بنگارگ که در دوران کودکی خیلی کتک برای آنها که هنوز قرمز نشده بودند بعضی ها خوردند چراکه آنها در کیسه آرد قرار می دادند تا پس از دو سه روزی قرمز شوند اگر فراموش می شد باعث خرابی آرد می شد پس اون پسر حتما کتک را می خورد ......
معرفی بیشتر: من نه سیستانیم و نه بلوچستانی ، من سیستانی و بلوچستانیم. ما کاربران سرزمین دریا و کویر(فارس و بلوچ و شیعه و سنی و ... )فارغ از نژاد ومذهب ، تنها به رشد سرزمینمان می اندیشیم.ما تصمیم گرفته ایم پایگاه اطلاعات تخصصی سیستان و بلوچستان را بسازیم و در این راستا دست همه ی دوستان جدید را برای همکاری به گرمی می فشاریم.مهر ، محبت ، دانش و تخصص خود را از سرزمینمان دریغ نکنیم.
براستی که هنوز یاد آن همه سرمستی ها و سر به سر گذاشتن ها با دوستان دیگر و خوشمزه بازی ها در من زنده است .. از این که نوز در خاطرات دوست هنرمندم جاری هستم بسی شادمانم . سپاس از این مهربانی ات محمد عزیز . چه چپاتی های خوشمزه ای و چه بنگارک هایی که طعم شان هنوز با مایند .. مثل خاطرات......... راستی یادت هست بنگارکی را که ماه ها بر طاقچه ی خانه ام در ترکمن صحرا داشتم .. ..نمی دانم کدام رند قاپید.. امیدوارم که تو نبوده باشی که حالا برای جبران خسارت عکسش را برایم فرستاده ای............
راستی چرا از خوش نویسی هایت در تالار نمی گذاری......... بیا و دوباره خوش نویسی را پی بگیر.. قرار بود یکی دیگر از دوستان ..منظورم داوود صیاد است.. کارگاه خوش نویسی را باز کند اما خبری نشد و قرار بود شعر های سیستانی ام را به گویش سیستانی بنویسد و نیز پارسی ها را تا در نت بگذاریم .. بیا و این کار را به خاطر گسترش شعر سیستانی انجام بده و بعد هم این ها را روی عکس هایی زیبا میکس می کنیم و در نت می گذاریم .. نظرت چیست ؟
از همه ی این ها که بگذریم آن شبی را که در اتاق خواب را از درون بسته بودی و ساعت ها پشت در ماندم را هرگز فراموش نمی کنم... رازش را تو می دانی و من..... و نیزشبی که رفتیم جنگل در خان به بین.. یادت که هست ؟ هندوانه ها... مرغ ها...
*********************************************************************************
سلام پیام عزیز وگرامی
تمامی خاطراتی که نوشته اید هنوز جاویدان وپایدار هستند چراکه خودمان زنده وپویاییم
واقعا دوران خوشی بود .........
الان در زیر درختی که نشسته بودیم وهندوانه ها ...مرغ ها...و... را می خوردیم وکباب می کردیم دیگران در عروسی خوش بودند وما در جنگل ... یک آبندان زیبا درست کرده اند که مردم هرروز با خانواده به آنجا می آیند وهنگامی که آنها را می بینم یادخاطرات خوشمان می افتم
واین بنگارک را فقط وفقط به یاد خاطراتمان گذاشتم که کمی هم به فکر سرزمین اجدادی ات باشی
وتوجه داشته باشی که یک بنگارک کوچکلو به تمامی ......
می ارزد
وامیدوارم در هرجای این کره خاکی که هستی در کنار خانواده ات سالم وسرفراز باشی
