شعر سیستانی

[sanchooli]

زابل سلام، زابل تو کبه بودی ورمهِ سیستونی ***** قربون خاک و پلگِ تونو، چور و بستونی
زابل تو یادگار رستم و یعقوب و فرخی ***** زابل و آسمون ملکِ کیو، نور و چرخی
زابل تو پیتوی و گرمی افتو و نیمروز ***** از زرونِ آتش تو بوده، فرخی و سوز
اتماً شرنگِ رخش رستم، از در بادِ تو ***** فردوسی اشنیدَ و نویشتهَ، کتابَ و یاد تو
آسوکه گوی پیر زمو دیده زابلی ***** روفرقِ صد کتاب، سنت قدیم کاکلی
زابل تو آتشی و گرمی آتشگه گبرکو ***** زابل تو کنه‌ای و کنگی خاکِ زیر کو
زابل تو تشنه‌ای بتر از پرهِ آسِ اَو ***** زابل تو سیراوی و پریِ رودِ شیبِ اَو
زابل افْ اشْ سال دورُ مِ از خیرِ زندگی ***** پیغوم دِه از خوا، ورمِ که، رسم منه بندگی
آیا اََنوز کفترکو، گرمِ پور پور؟ ***** آیا اَنوز پتک سرگرمِ کور کورِ؟
آیا انوز پتک و پچ دارِ چوپونو؟ ***** یا شیر دغ بر و گرماس مخوارِ چوپونو؟
آیا انوز مرغووی گو مپرِ روی شر؟ ***** گودار ماس چکی مبرَ روی سر؟
آیا انوز گورم، درِ بشِ دلبرِ؟ ***** آیا انوز مایه شو پر شیرو زر دره؟
آیا مرامِ مردون تو قول مردی یه؟ ***** یا رسم وسنت پدرو رو وسردی یه؟
آیا انوز پروندنِ گال استه رسمِ شو؟ ***** ممونونه دارِ دوست، که خدا نکنه خصم شو؟
کوه خواجه روکِ سینه تو، یکْْ چشْْ کِِ قربونی ***** برنظر، پرزه تو حوض دار و ترقونی

غلامعلی رئیس الذاکرین. کورنامه نیمروز. چاپ ۱۳۵۶. نشر فرهنگ سیستان.

[mmetanat]

درود بر شما، بسیار زیبا بود

[Hamoon Sistani]

چَشِی تو وه پونِ روزِه ول ول مِی که
دل کوم بُو ، ور سِیلِ تو ال ال مِی که
سِی مِی کردی، لشِّ مِه مُرمُر مِِی شه
رُو مٌگَردُندی، دِلکِه مِه پل پل مِی که

جواد شهنازی

[Hamoon Sistani]

شعر کودک:

کْریچو کْریچو پَنْدونه
باز او آرْده رودخونه:

آمُون پرِ او اِشْته
پر مائی و گو اِشْته
دَشْته پرِ پور اِشْته
دریا پرِ چور اِشْته
قٌرُومَّسْک مْزَنه نورو
آسْمو وه پخور اِشْته
از مرْغووی یو چورو
صَئادو تیار اِشْتَه
باغا پرِ از اَنْگور
دْرَخْتا پرِ بار اِشْتَه
از لَتکِ دول چینو
دوله کِه وه قار اِشْته
دریا پرِ نِیزاره
گودارو وه کار اِشْتَه
زَنْکُن شو والِی سر خوا
دَه غْلِیف وه قرار اِشْتَه

زنجیره درِ امو
امونه کِنه بدونه
سلِّ کِنه کِه پْخونه ؟

جواد شهنازی

[Hamoon Sistani]

دو بیت از یک غزل:

دْرِچِ سال اسْته نو دِل کفْترکِ سر سِیله
پونِ عِید سِیلِ تو در سال مْنه یگ لِی بِیله
دِلِ اَرازه وه مُخْتی تو مِه بِی مُچ دارو
بسْته یه بِی نخ و رِسْمونِه نو خِی تو اِیله

جواد شهنازی

[Hamoon Sistani]

شعر کودک:

کریچو کریچو پَنْدونه
انارِ دونه دونه:

کْمَلک سَر وزِیرو
زِیرِِ رَه کرْده خونه
مِی گه گُنائِه نْدارو
آلِ مْنه مکنِه بونه
کِه سَرپنائِه دارو
مِه یَه خُدائِه دارو .

شونه سرِ سرْگَرْدو
جَلْدِی خوا کرْده شونه
شْنسْته رُو خولِ کُرْگَز
ور زن خوا شِیر مْخونه:
تو مُونِسِ دِلِ مِه
تو یارِ خُشْگِلِ مِه
موکِه چُوچَگُنِ مِه
امِیشه دَر کُلِ مِه
بْیه کِه تْره درکُجا کُنو
پِیشونِ دِل خوا گْرا کُنو .

دَر خونه زِیرِ کولک
کُوله که پلْپلاسی
اُنه نه غْلِیفِ مِسِّه
نه چادرِ کَرْباسی
نه ئَه وه ای اُمِیده
کِه پخره نونِ مِیده
از ما نِظام مخوایه
خُلق و مرام مخوایه
اگَه کِه چیزِه نْداره
ور مِشْمه شانْس مْیاره .

شغالِ لُکِّ دلّه
تاخْته وه مْیونِ ملّه
کارِ یو دُوزّی گُرْگی
شکَمِ یو کُرْغِ غلّه
مْتَرْسو ته چش ما وا شو
ور ایچْکه ایچّی نلّه .

سگِ گِرِنْدِ گُرْگی
دَسْتکِ دُوزِّ دلّه
دُوزّو رفیقِ امِه
خِی امگی شو بلّه
ور سَرکُتونی مَرْدُم
کوکو وُ دُوله مِی نه
امی کِه سَرکُتو پْشَی
اُشْنه وه کُوله مِی نه .
وه بونِه پاسِوونی
مَرْدُمه کرْده ظِلّه
اَرْچی کِه بینه مِیدو
مدُوزّه نو پِش خوا مِلّه

مه گوچِه مَرْدِ مِیدو
بِیدارخووِه نو شْیارِه
از دُولِه سگ و شَغال
وه دِل خوا تَرْسِه نْدارِه

زنْجیره درِ اَمو
اَمونه کِنه بدونه
سلِّ کِنه کِه پْخونه ؟

جواد شهنازی

[Hamoon Sistani]

شعر کودک

کریچو کریچو پَنْدونه
بْیه بیرُو شَی از خونه.

مَرْدُمِ دِی وه یگ قطار
رفْتَه وه جَنْگِ اژْدُئار
لَجُم پْکشِه ور سرِ یو
لغَه بْزنِه وه کْمرِ یو
ای اژْدُئارِ بِی پِدَر
بار پْکشه وه دولِ خَر
دم کِه وه مْیونِ دِی شِه یه
دن پُوزنه مِشْمه سْیَه کُنِه
پونِِ خرِ رُسْوِی شِه یه
گُچَگو سرْچک بْزنِه
رَه رَی بغُورّک بْزنِه
پْخونِه نو دْرینْگک بْزنِه:
سیستو مِیدونِ جَنْگه
ای یَه تیمُور لَنْگه
پْخَنْدِه وه لِنْگِ لَنْگِ یو
خِی چو بْزنِه زِیر تَنْگِ یو .

اَرْ که کِه قلْبی غو کُنه
خلقه وه سر خوا پو کُنه
مَردُم کِه برِیزِه سرِِ یو
نتره کِه روزه شو کُنه .

زنْجیره درِ اَمو
اَمونه کِنه بدونه
سلِّ کِنه کِه پْخونه؟

Kricho: kricho: pa:ndo:na
bya bi:ru sha:y az xo:na
ma:rdom-e dey va yag qatAr
rafta: va ja:ng-e azhdoAr
la:jom pkashe var sar-e-yo
laqa: bzane va kmar-e-yo
i azhdoAr-e be:-peda:r
bar pkasha va dowl-e xa:r
dam ke va myo:n-e dey sheya
dan-puz-na meshma sya: kone
po:ne xar-e rosvey sheya
gocha:go sarchak bzane
ra: ra:y baqurrak bzane
pxo:ne no dringak bzane
sisto: me:do:n-e ja:ng-a
i-ya: te:mu:r-e la:ng-a
pxa:nde va leng-e la:ng-e-yo
xey chow bzane ze:r ta:ng-e-yo .

a:r-ka ke qalbi qow kona / xalq-a va sar xa pow kona / ma:rdom ke bre:ze sar-e-yo
natra ke ro:z-a show kona.

zanji:r-a dare a:mo
a:mo:n-a kena bdo:na
sall-e kena ke pxo:na

جواد شهنازی

[ابراهیم شیخ ویسی/شیخ]

اشعار زیبای شما را خواندم با نام شما در حضور یادینی اشنا شدم برایم پیام گذاشتید سپاسگزارم همین که یادی از حقیر

کردید حتما موجب انگیزه خواهد شد

کاش فرصتی پیش می آمد که شاعران و نویسندگان سایت کویر و دریا که در ایران اسلامی زندگی می کنند یک روز از سال

را برای دیدار حضوری نام می نهادند .

با احترام ابراهیم شیخ ویسی

[Hamoon Sistani]

درود به دوست ارجمند و همشهری هنرمندم جناب آقای شیخ ویسی عزیز. سپاس از مهربانی تان. بی تردید هنر و ادبیات از مهمترین شاخصه های هر جامعه ی مستقلی است، چه بسا که میرایی و پویایی چنین جوامعی نیز ریشه در همین مهم دارد. بر ماست که اهمیت این موضوع را بیش از پیش درک کرده و برای ظهور و رشد جوانانی که علایق ادبی دارند از هیچ کوششی فرو گذار نباشیم، تا روز به روز شاهد تولید ادبیات پویاتر و اثر گذارتری در این سررمین خسته و کهنسال باشیم. از اینکه در چنین وادی ارزنده ای گام بر میدارید جای بسی شادی و خرسندی است. آرزوی موفقیت های بیشتر شما را در این عرصه و همه ی فعالیتیهای اجتماعی تان دارم. با احترام - جواد شهنازی

[Hamoon Sistani]

- چِیده-

بْدیدی کِه شْطو شه روزِ ما شو شه
بَخْت زِر خَزی روزِ بد پو شه
از کلو بینی لشِّ ما دْلو بُو
گَنْدُم از خومی خُد خوا پَلو شه
ماسِ ما تْرُوشّ و گالِ ما خُورْکک
گال زُرْدر، تووِ ما واتو شه
مسکه اَلْوو شه دوغِ ما بْرِخْتک
مَشْکِ خالی وه مِیخ لکَتو شه
دس ما چُلُّک، پُوزِی ما چور شْته
دومِ دَه مَنی مه پَدو شه
پچووِی مِشْما امْرو چُوک شْته
تِیشه چار مِیخه خُورْد و دَسْخو شه
چپّته تَنْگ و سرّکه دْرازه
ایمْنه کِه پوککِی ما مَنْدو شه
وجگِ اَمْسائه ره ما مجْگ دیدَه
پَشْمکی خُد ما ور ما گَلو شه!
خووِ رُسْتَم بینِه نو سوراب
ما وه غورو نو بَختِ ما خو شه
اووِ زابُل وه لَظِه لُوش مِی شو
نْبینی رُو دَر اووِه کِه خَلو شه
بْگُفْتو خِی خُت خوا اِیفِ نو ور ما
باد بْیَشْنی یو کُرگز اَسْخو شه
از کلوگپّی بتِّ چیده شْتَه
چِیدِه بِیچاره عُمرِه سر چو شه.

جواد شهنازی