کرنانی کرن انت که اے سرڈ گار نَپَس کَش اِیتچو دَپتان ءَ سچیتءُ نُود شَنزاِیتمِکّ اِنت ءُ سَرلِک ءُ سَکّ اِنت چو شَتکین تلارءَمَچی گون گوات ءِ چاپ ءُ روچءِ چنگءَ لُڈاَنت ءُ مَلَنگ اَنتاے آپ ءُ هاک ءِ مَردئین مڈادارءُ سالونکئین سَرمَچارانی کِبله ءُ مَکّه ئین مات وطن اِنت پرچیا که مِهر ءُ مُرادانی جاه همے مات ءِ پَهک ءُ پَلگارئین پَشک ءُ دامُن اِنت که شیر زالئین دُتَگ ءُ پُلئین پُسَّگی رودینتگکه په پَدریچ ءِ گِهین وَرنایان پَهر ءُ سَتاءِ مِستاگءَ دَیَنتاِدان بلوچستان اِنت شیر زالئین جَنین ءُ آزاتین مردانی کُچکئین گوانزک اِنتکه دلان اِش چو مکرانی زرءَ پراه ءُ بی تیاب اِنتچوکه ایرانی رودرآتک ءَ هر صباح ءَ مه سراوانشَهم بیت روچنور بِرَمشیتآزمانی دیم تَهارین روژنابیتبَکشیت بِچکَنددان بِگِندین بُرزئین رُژنءَکَلکَشانی جَه مُنند ءُ عرشی تُژنءَ
ترجمه
این سرزمین قرنهاست نفس میکشد همچون کوه تفتان –
همچنان سربلند و راسخ و استوار
–نخلهایش در سماع با باد و خورشید
مردان حماسه سرای این اب خاک و وطن خود را به عزیزترین کس یعنی مادر تشبیه کرده اند –
وطن مات مکه این
.چرا که دامن پر مهر وطن و این خاک همچون دامن مادران این دلیر مردان پاک است و شیرمردانی تربیت کرده که ایندگان به انان
افتخار میکنند و می بالند.
اینجا بلوچستان مهد ازاد مردان و شیرزنانی است که دلهایشان همچون دریای مکران بی انتها است .
همچون سراوان که خورشید از انجا برای ایران زمین طلوع میکند و اسمان بی انتها لبخند میزند
.تا بنگریم انان که اسمان جایگاهشان بود انان که اسمانی می اندیشیدند و به ان عروج کردند .
عبدالسلام بزرگ زاده