« سکوت برکه (شعر سپید) »

[Goche Sisto]

امشب سکوت برکه را به سیخ خواهم کشید
و در میان سراسیمگی مرغکان خوش الحان اش
سروده ی سردی سر خواهم داد .

امشب به کنجی از درخت تنهائی ام خواهم خزید
و میوه پلاسیده ی کرم زده ای را
به آن سوی وسعت چشمان ام خواهم انداخت .

امشب شیشه های شکسته ی دل ام را
با چسبی از خاطرات کهنه
به هم خواهم دوخت .

امشب باریدن را بهانه می شوم
و در زیر رگبار قطرات عمر ام
چتر سیاهی خواهم گستراند .

امشب سکوت برکه را سراسر قهقهه ی ناگزیری خواهم شد .


حامد صوفی
آبان 90


(همین مطلب در سایت شعر نو از اینجا )

.